Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz – streszczenie utworu
Księga XI. Rok 1812
Jest wiosna. Na Litwę wkraczają wojska Napoleona. Generał Dąbrowski i legioniści zatrzymują się w gościnnym Soplicowie. Właśnie w tym czasie mają się odbyć zaręczyny trzech par: Tadeusza z Zosią, Rejenta z Telimeną i Asesora z Teklą Hreczeszanką, córką Wojskiego. Po niedzielnej mszy, w obecności okolicznej szlachty, ludu i żołnierzy dokonano rehabilitacji Jacka Soplicy, przyznano mu pośmiertnie krzyż Legii Honorowej. Rozstrzygnięty został także spór Asesora z Rejentem o Kusego i Sokoła – oba charty dopadły jednocześnie szaraka. Między właścicielami psów zapanowała zgoda.
W sieni zamku odbywa się wielka uczta, na której zostają ogłoszone zaręczyny trzech par. Zosia oczarowała wszystkim, występując w narodowym litewskim stroju. Na zamku pojawiła się druga para – Asesor z Teklą. Brakowało tylko Rejenta, który szukał zagubionego podczas polowania pierścionka i Telimeny, która nie zdążyła się jeszcze przygotować.
Księga XII. Kochajmy się
Na zamku trwa uczta zaręczynowa. Wszyscy z podziwem oglądają wspaniały serwis i zachwycają się smakiem potraw. W charakterze marszałka dworu występuje Wojski. Tadeusz z Zosią pełnią honory gospodarzy i sami, zgodnie ze zwyczajem, usługują gościom. Tadeusz i Zosia ogłaszają uwłaszczenie poddanych im chłopów – dają im wolność i dzielą między nimi część ziemi. Uproszony przez Zosię Jankiel gra koncert na cymbałach pieśnią oddając historię Polski z ostatnich dwudziestu lat. Po koncercie goście ruszają w tany. Podkomorzy z Zosią rozpoczęli poloneza. Bawiono się hucznie i wesoło.
Dodaj komentarz