Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz – streszczenie utworu
Księga V. Kłótnia
Gdy mężczyźni byli zajęci polowaniem, Telimena się zastanawiała, za kogo wyjść za mąż. Ostatecznie zdecydowała, że wyjdzie za Tadeusza, a Zosię wyda za Hrabiego.
Po powrocie z lasu odbywa się uczta, na której Telimena przedstawia Zosię. Tadeusz rozpoznaje w niej piękną dziewczynę z sadu, którą zobaczył pierwszego dnia pobytu w Soplicowie. Zrozumiawszy swą pomyłkę, staje się nieprzyjemny wobec Telimeny i wybiega z domu. Błąkała się po lesie, aż w końcu trafiła do Świątyni dumania, gdzie spotkał zrozpaczoną Telimenę. Tadeusz zrozumiał, że ona cierpi niewinnie, z powodu jego pomyłki. Telimena nie zauważała mrowiska i usiadła w nim. Tadeusz pomaga jej pozbyć się mrówek i w ten sposób dochodzi między nimi do zgody. Słysząc dzwon z Soplicowa wzywający na wieczerzę, Tadeusz i Telimena wracają do dworu różnymi drogami.
Wieczerzę wydano na zamku, mimo sprzeciwu Sędziego. Przy stole panuje cisza, myśliwi byli niezadowoleni, że niedźwiedzia zabił ksiądz Robak. Tadeusz jest zazdrosny o Zosię, która rozmawia właśnie z Hrabią o spotkaniu w ogrodzie. Wściekłość jego pogłębiała także Telimena, próbująca zabawić młodego Soplicę. Milczenie przerywa Wojski opowieścią o księciu Denassów i pośle Rejtanie.
Chcąc poprawić nastrój Podkomorzy przyznaje skórę niedźwiedzia Hrabiemu, jako temu, który był w największym niebezpieczeństwie. Hrabia zgadza się przyjąć skórę, ale razem z zamkiem. Gdy Podkomorzy próbował wykładać plan ugody, nagle do sieni wszedł Gerwazy i zaczął nakręca stary zegar, czemu towarzyszył wielki hałas. Rozpoczyna się kłótnia o prawo do zamku, podczas której Hrabia obraża Sędziego. Wobec czego Tadeusz wyzywa Hrabiego na pojedynek. Dochodzi do bitwy na butelki i stołki, po której goście Soplicy wracają do dworku. Hrabia z Gerwazym odbywają naradę wojenną. Klucznik zaproponował zajazd na Soplicowo. Hrabiemu pomysł przypadł do gustu, rankiem zamierza wyruszyć do Dobrzyna, by agitować dla swego przedsięwzięcia szlachtę zaściankową.
Dodaj komentarz