Adam Mickiewicz – Pan Tadeusz – streszczenie utworu
Księga VIII. Zajazd
W Soplicowie po kolacji domownicy i goście wyszli na dziedziniec, gdyż wieczór był duszny, zanosiło się na burzę. Gdy Wojski zaczął opowiadać o pośle Rejtanie i księciu Denassów, do gospodarza domu przybył posłaniec. Zmęczeni goście udali się na spoczynek, a Sędzia z księdzem Robakiem odbyli poufną rozmowę. Teraz dopiero bernardyn odkrył bratu, kim jest, gdyż został rozpoznany przez Maćka nad Maćkami. Obaj się ściskają z radością i są wzruszeni, po czym ksiądz uchodzi przez okno.
Po wyjściu Jacka, do pokoju Sędziego wchodzi Tadeusz i oznajmia stryjowi swą wolę wyjazdu do wojska. Sędzia nie wyraża zgody, gdyż domyśla się powodu ucieczki bratanka. Słyszał o bałamuctwach Tadeusza względem dam i tę sytuację ma zamiar wyjaśnić w prosty sposób, żeniąc bratanka z Zośią.
Gdy Tadeusz opuszcza stryja, który nazwał go łgarzem, napotyka Telimenę. Ta z kolei robi mu wyrzuty, że ją zaniedbuje. Wymogła na nim wyznanie miłosne oraz wystąpiła z propozycją małżeństwa. Młodzieniec jest zakochany w Zosi, ucieka nad stawy z myślą o samobójstwie.
Tam znalazł go Hrabia, który pędził na czele dżokejów, by zajechać na śpiący dwór. Związuje Tadeusza i zabiera do Soplicowa. Tam z kolei zamyka domowników w pokojach, a szlachta dobrzyńska plądruje dwór i rozpoczyna rzeź inwentarza. Najeźdźcy szybko się upijają winem z Soplicowej piwnicy i usypiają na dziedzińcu zamku Horeszków.
Dodaj komentarz