Noce i dnie – Streszczenie – Maria Dąbrowska
Barbara urodziła syna, Piotrusia i poczuła się znowu szczęśliwa. Teraz uległy poprawie stosunki z właścicielami majątku – Krępskimi. Niechcicowie są ich częstymi gośćmi. Wojciech Krępski jest dobrym gospodarzem, choć żyje skromnie. Jego żona i pięć córek to osoby światowe, lubiące wesołość. Haftują, pielęgnują ogród, zajmują się kobiecym gospodarstwem. Osiągnięte zyski przeznaczają na stroje, nuty i zabawy. Krępscy mają także syna, Tadeusza. Przystojny mężczyzna, choć najczęściej senny i nieobecny. Pewnego lata u Niechciców Krępscy poznają Teresę. Widok Tadeusza zrobił niezbyt miłe wrażenie na siostrze Barbary. Uznała, że młody Krępski nie jest dobrym człowiekiem.
Bogumił jest zaniepokojony, wyczuwa, że Barbara się od niego oddala. Pani Niechcicowa jest zaś pochłonięta opieką nad synem, który jest dla niej najważniejszy w życiu. Jesienią Piotruś skończył właśnie cztery lata. Wspólnie spacerują po lesie, Barbara pokazuje mu leśne zwierzątka, uczy rozpoznawać drzewa. W tym czasie Bogumił kupuje małe skrzypce i gra na nich znane piosenki. Barbarę czasem to denerwuje, gdyż dźwięk instrumentu podrywa syna z łóżka. Pewnego zimowego dnia Niechcicowie wybierają się z synem na spacer. W nocy Piotruś dostaje wysokiej gorączki i po jednym dniu choroby dziecko umiera.
Śmierć dziecka pogrąża Niechciców w głębokiej żałobie. Bogumił próbuje odebrać sobie życie, ona przez cztery dni i noce leży w gorączce. Do Krępy przyjeżdża Teresa, by pocieszyć siostrę, jest to jednak niełatwe, bo Barbara jest pogrążona w rozpaczy. Co dzień rano chodzi na cmentarz i przebywa tam długie godziny. Bogumił obawia się o jej zdrowie. Po kilku dniach Barbara zaczyna chorować. Długie tygodnie leży w łóżku pod troskliwą opieką męża, Ludwiczki i panien Krępskich. Wraz z nastaniem wiosny zaczyna dochodzić do siebie. Bogumił był w stanie porzucić Krępę i przenieść się wraz z żoną w okolice Kalińca. W tej sprawie pisze list do Teresy, lecz gdy Barbara odzyskuje siły, zmienia swe zamiary.
Dodaj komentarz