Mit o Dedalu i Ikarze – Problematyka. Symbolika imion Dedal i Ikar
Ikar – to symbol młodzieńczej nierozwagi, lekkomyślności, zbyt dużych pragnień, które w rezultacie prowadzą do upadku i klęski. Jego tragiczna śmierć jest tego najlepszym dowodem. Młody, zafascynowany lotem,realizacją marzeń zapomniał o przestrogach i radach ojca i wzbił się zbyt wysoko w górę do słońca, które roztopiło wosk.
Piękny mit. Lekkomyślność i brawura prowadzą do upadku – tak się zdarzyć może. Zadaniem mitu było stworzenie przeświadczenia że pożyteczne jest słuchanie autorytetów i „nie wychylanie się”. Czyli w celach dydaktycznych. Słusznie, słusznie, ale… weźmy mit pod lupę.
Wraz ze wzrostem wysokości temperatura powietrza maleje o 0,6 stopnia co każde 100m. Gdyby Ikar wzbił się ile tylko zdoła, Słońce nigdy nie stopiłoby mu skrzydeł. Przeciwnie. To lecąc właśnie tak jak „łociec kazali” prędzej by się zabił.
Uaktualniona wersja mitu: Dedal polecił Ikarowi lecieć nie za wysoko i nie za nisko aby się nie zabić. Ale Ikar nie posłuchał i poleciał wysoko. Tam na skutek obniżonej temperatury wosk utwardził się jeszcze bardziej. Natomiast Dedal lecąc pośrodku miał pecha. Akurat Słońce przygrzało. Skrzydła się zaczęły topić i runął do morza. Nawet nie pomyślał że w górze jest ratunek… Przecież to niemożliwe! Tam Słońce!!!
Morał: Niekiedy i brawura jest ratunkiem a stateczne trwanie po środku, zgubą.
A w ogóle to nie ma na to recepty.
Nie. Jest.
Nie ulega wątpliwości że „lekkomyślny” Ikar miał natchnienie od Boga, które uratowało mu życie. Natomiast stary stateczny Dedal diabła posłuchał.
Recepta – słuchać Boga.
Ba… ale jak?
Kto szuka ten znajdzie.