Cudzoziemka – Róża Żabczyńska – dzieje życia – charakterystyka – Maria Kuncewiczowa
Gdy skończyła 16 lat, przyjechała do Warszawy, aby się uczyć gry na skrzypcach. Pobyt i życie w Polsce wyzwalają w niej ciągłe poczucie etnicznej inności, czuje się nieco zagubiona i wyobcowana. Dlatego w Warszawie też czuła się obco, wyróżniała ją egzotyczna uroda oraz w mowie dało się wyczuć z lekka rosyjski akcent. Tu z kolei mówiono o niej „moskiewska”. Ciotka zmieniła jej imię na Ewelina, które też wydawało się jakieś obce.
Bohaterka z żalem wspomina swą nieszczęśliwą miłość do syna profesora muzyki, Michała Bądskiego. Była to jej pierwsza, wielka miłość. To on odkrył w niej piękno, podziwiał jej urodę, wdzięk, a ona z większą przyjemnością spoglądała na siebie w lustro i porównywała się z innymi kobietami.
Jednak w tym czasie oprócz zawodu miłosnego (bowiem Michał ją porzucił) przeżyła także rozczarowanie zawodowe, profesor January oznajmił jej, że z powodu wady nadgarstka nie może zostać skrzypaczką. Od tej pory jej życie emocjonalne zostało jakby stłumione. Bohaterka czuje się skrzywdzona przez los, to co do tej pory dawało jej radość życia, przestało się liczyć. Róża zaczęła mścić się na całym świecie, a głównie na mężczyznach.
Zaczęła też żyć podwójnym życiem: oficjalnym, czyli rodzina oraz życiem wymyślonym, które dotyczyło tylko jej, nikt nie miał do niego wstępu. Był w nim jedynie Michał, który ją nadal kochał, i czasem ona jako artystka skrzypaczka.
Dodaj komentarz