Zygmunt Krasiński – życiorys, biografia

Zygmunt Krasiński urodził się w 1812 r. w Paryżu, w rodzinie arystokratycznej. Jego ojciec był generałem napoleońskim, zwolennikiem lojalności wobec caratu i jego wiernym poddanym. Wywarł on silny wpływ na życie osieroconego przez matkę w 1822 r. i wątłego fizycznie syna.

Krasiński początkowo pobierał nauki w domu, u starannie dobranych guwernerów, następnie w Warszawie oraz w posiadłości narodowej Opinogóra. Po ukończeniu Liceum Lindego w Warszawie w roku 1828 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale prawa. Przerwał studia po przykrym konflikcie z kolegami, którzy go znieważyli, ponieważ nie wziął udziału w manifestacji patriotycznej jaką był pogrzeb senatora Bielińskiego w 1829 r.

Senator Bieliński, przewodniczący sądu uniewinnił polskich patriotów, oskarżonych o współdziałanie z dekabrystami. Dalsze studia kontynuował Krasiński w Szwajcarii. Nie wziął też udziału w powstaniu listopadowym, uległ kategorycznemu zakazowi ojca, który otwarcie poparł władzę cara. Ojciec był zdania, że przewrót społeczny jest skierowany przeciwko arystokracji z chęci zemsty. Fakt ten spotęgował u Krasińskiego poczucie wewnętrznego rozdarcia między pragnieniem wielkich czynów a bezradnością i stał się źródłem wiecznego kompleksu i piętnem splamionego honoru. Problem ten znajdzie później odzwierciedlenie we fragmentach autobiograficznej powieści Adam Szaleniec, opowiadającej o obłędzie człowieka, który nie spełnił patriotycznego obowiązku wobec ojczyzny. Po powstaniu poeta powrócił do kraju i natychmiast został zabrany przez ojca do Petersburga na dwór carski.

W tym czasie Zygmunt Krasiński zachorował na oczy i wyjechał za granicę. Zwiedził ważne dla romantyka miejsca – Wiedeń, Wenecję, Mediolan, Rzym, Neapol, Paryż, Niceę, Heidelberg. Pozwoliło to mu kontemplację pięknych pejzaży. W 1838 r. poznał poeta kolejną miłość swojego życia – piękną, inteligentną i utalentowaną muzycznie Delfinę Potocką. Wywarła ona ogromny wpływ na jego twórczość, o czym świadczą liryki miłosne i bogata korespondencja.

Wbrew sobie, będąc znowu posłusznym ojcu, poślubił poeta w 1843 r. arystokratkę Elżbietę Branicką. Jednak nie przerwał dotychczasowego romansu z Delfiną Potocką. W ostatnim okresie życia bardzo dużo chorował. Zmarł w Paryżu w 1859 roku.

Najwybitniejsze dzieła Krasińskiego to: dramat Nie-Boska komedia (1833) i Kordian (1836); poematy Przedświt (1843) i Psalmy przyszłości (1845).