Jan Kasprowicz – Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach – Interpretacja i analiza
Sonet Jana Kasprowicza Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach ukazuje rozważania poety na temat sensu ludzkiego życia.
Utwór obejmuje cykl czterech sonetów, w których poeta realizuje poetykę symbolizmu i impresjonizmu. Na tle piękna górskiej przyrody rozgrywa się mały dramat o wyraźnie symbolicznym charakterze. Krzak dzikiej róży i próchniejąca limba symbolizują dwie odmienne postawy życiowe.
Krzak dzikiej róży rośnie nad stawem, przy szarej skale. Samotny, senny, zadumany tuli się do zimnej skały, jakby się lękał tchnienia burzy. Na ziemi, tuż obok próchnieje pień starej limby, który przypomina róży o przemijaniu i nieuchronności śmierci. Tak więc kwitnąca na tle pięknych górskich pejzaży róża stanowi symbol życia, a jednocześnie-piękna, młodości, barwy, zaś limba-to symbol nieuniknionej śmierci oraz przemijania, smutku, samotności, starości, choroby i brzydoty.
Dodaj komentarz