Jan Kasprowicz – Dies irae – Hymn. Interpretacja i analiza
Hymn Jana Kasprowicza Dies irae ukazuje apokaliptyczny obraz końca świata i Sądu Ostatecznego.
Dies irae- to po łacinie znaczy dzień gniewu i tym mianem w tradycji chrześcijańskiej zwykło się określać dzień Sądu Ostatecznego.
Koniec świata opisany przez Kasprowicza napawa grozą i lękiem. Na dźwięk trąb wzywających żywych i umarłych na Sąd Ostateczny nad ziemią rozgrywają się przerażające zjawiska, takie jak: pożary słońc, krzepnięcia ognia i ciemnienie blasku.
Rozstępuje się ziemia, a z jej szczelin wypełzają węże, żmije, czarne pijawki i zielone jaszczury. Grozę sytuacji pogłębiają takie symbole biblijne jak: Głowa owinięta cierniową koroną, jasnowłosa Ewa wygnana z raju na wieczysty czas, dwujęzyczny smok, szatan o trzech grzbietach. Wkoło szaleje ogień, walą się góry i lasy, rzekami płynie krew. Ziemia pokrywa się miliardem krzyży, z grobu wychodzą rzesze umarłych i bratają się z żywymi. Słychać szum wiatru niosącego zagładę.
Dodaj komentarz