Henryk Sienkiewicz – Potop – Dzieje Kmicica
Bohater powoli traci swe dobre imię, Oleńkę i zaufanie przyjaciół. Panna stawia mu ultimatum: jeżeli chce ją poślubić, musi całkowicie odmienić swoje życie, naprawić krzywdy i zyskać przebaczenie u pokrzywdzonych. Aby odkupić swoje winy i zasłużyć na miłość Oleńki, za radą Wołodyjowskiego pan Andrzej postanawia walczyć za ojczyznę. Zaciągnął się więc na służbę u Radziwiłła, złożył księciu przysięgę bezwzględnej wierności, że nie opuści go do śmierci. Wpadł w jego sidła, zanim ten zdążył opowiedzieć się po stronie Szwedów.
Gdy książę Janusz Radziwiłł publicznie na uczcie w Kiejdanach odczytywał dokument stwierdzający oddanie Litwy Szwedom, oniemiały ze zdumienia Kmicic zaczął rozpaczac, zrozumiał, że popełnił błąd. Jednak w przeciwieństwie do innych oficerów nie rzucił buławy i nie wymówił księciu posłuszeństwa. W oczach Oleńki i zebranych jawi się jako zdrajca ojczyzny, choć faktycznie nim nie jest. Uważa nadal, że służąc Radziwiłłowi, próbuje ratować Rzeczpospolitą. Dlatego stara się gorliwie wypełniać jego polecenia.
Dodaj komentarz