Eliza Orzeszkowa – Nad Niemnem – Bohaterowie wobec miłości
Niegdyś Marta i Anzelm także byli w sobie zakochani. Do małżeństwa jednak nie doszło, gdyż Marta zrezygnowała z bycia z Anzelmem w obawie przed drwinami z powodu popełnionego mezaliansu oraz bała się ciężkiej pracy, czego żałowała przez całe lata. Pozostała starą, zgorzkniałą panną, żyjąc życiem innych, a nie własnym. Anzelm także nie założył własnej rodziny, z nikim się nie związał. Stał się smutny, popadł w melancholię. Z powodu życiowego błędu Marty, oboje byli nieszczęśliwi.
Na przykładzie dwóch par: Benedykta i Emilii oraz Zygmunta i Klotyldy Orzeszkowa pokazuje, że nawet równość stanowa nie jest gwarantem szczęśliwego i udanego związku. Benedykt, gdy żenił się z Emilię był w niej serdecznie zakochany. Dość szybko między nimi powstała przepaść, nie potrafili się ze sobą porozumieć. On był przede wszystkim człowiekiem pracy, ona żyła w świecie francuskich romansów. Nie szanowała trudu i poświęcenia męża, nie próbowała go zrozumieć. Wydawało jej się, że zakochała się w zupełnie innym człowieku, niż jakim obecnie jest Benedykt. Żyli pod jednym dachem, ale było sobie całkowicie obcy, nieszczęśliwi ze sobą, nie rozumieli się w ogóle i jak powiedział Benedykt podczas rozmowy z żoną:… i zapewne nie zrozumiemy się już nigdy. Nie ma najmniejszych złudzeń, ich uczucie wygasło.
Małżeństwo Klotyldy i Zygmunta także nie było udane. Bezskutecznie próbowała pozyskać miłość męża, który wcale jej nie kochał, szybko się nią znudził. Dla niego było to jedynie chwilowe zauroczenie. Klotylda zakochana do szaleństwa w Zygmuncie, cierpiała z braku jego zainteresowania jej osobą.
Przytoczone przykłady pokazują, że zarówno różnice majątkowe czy też równość stanowa tak naprawdę nie decydują o trwałym, szczęśliwym związku, lecz postawa człowieka wobec życia i pracy oraz wzajemny szacunek.
Dodaj komentarz