Bolesław Leśmian – Dusiołek – Interpretacja i analiza
Gdy się przebudził, za swe senne koszmary obwinił najpierw szkapę, potem wołu, a na końcu Boga, za to, że stworzył Dusiołka, a więc świat, w którym istnieje nie tylko dobro, lecz także zło: Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka, Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka!
Budowa: 11 zwrotek 4 wersowych. Rymy parzyste. Wiele zdań pytających i wykrzyknikowych. Środki artystyczne: porównanie – Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża; przenośnia – Sterał się we śnie Bajdała; wykrzyknienia – O, rety – olaboga!.
Dodaj komentarz