Pan Tadeusz jako epopeja narodowa – Adam Mickiewicz
Poeta kończy utwór z kolei opisem zachodu słońca. Zwraca uwagę na obłoki płynące po niebie, które są oświetlone jaskrawymi promieniami zachodzącego słońca: Na zachód obłok ma kształt rąbkowych firanek. Przejrzysty, sfałdowany, po wierzchu perłowy, po brzegach pozłacany, w głębi purpurowy. Zachodzące słońce spuszcza głowę i zasypia westchnąwszy ciepłym powiewem.
Pan Tadeusz jest polską epopeją, jednym z najpiękniejszych utworów w naszej literaturze ze względu na ogrom miłości do ojczyzny, narodu i ziemi – ojczystego krajobrazu. Niezwykły hołd wielkiemu poecie złożył Henryk Sienkiewicz w nowelce Latarnik. Bohater utworu, stary Skawiński otrzymawszy egzemplarz Pana Tadeusza zapomina o całym świecie. Słowa Litwo! ojczyzno moja! wywołują u niego tęsknotę do ojczystej ziemi. Zaczytany w polskiej książce zapomniał zapalić latarnię, przez co stracił pracę, ale odzyskał utraconą świadomość narodową, znów poczuł się Polakiem.
Dodaj komentarz