Mit o Dedalu i Ikarze – Streszczenie

Dedal to pierwszy człowiek, który wzbił się w przestworza. Był sławnym rzeźbiarzem i malarzem.Wraz ze swoim synem, Ikarem mieszkał na Krecie, gdzie panował mądry i bardzo rozumny król Minos. Jego żoną była Pazyfae, która ze związku z Zeusem ukrytym pod postacią byka, urodziła mu syna Minotaura, potwora – półbyka, półczłowieka.

Właśnie Dedalowi władca zlecił budowę labiryntu, w którym miał ukryć swojego syna. Był on mistrzem we wszystkich sztukach. Posągi bogów i bohaterów w jego wykonaniu wyglądały jak żywe. Mówiono o nim, że umie w kamień bądź drewno tchnąć duszę żywą.

Mijały lata, a Dedal coraz bardziej tęsknił za ojczyzną. Ale król Minos nie wyraził zgody na jego powrót do Aten, nie chcąc stracić tak wielkiego mistrza, który w dodatku poznał wiele tajemnic państwowych.Wówczas zrezygnowany budowniczy wymyślił inny plan ucieczki. Sporządził skrzydła z ptasich piór sklejonych woskiem dla siebie i syna. Przed lotem ostrzegał Ikara, by nie wzbijał się zbyt wysoko, gdyż słońce mogłoby roztopić wosk, ani nie leciał zbyt nisko, by wilgoć morza nie rozmoczyła piór.

Niestety, ucieczka zakończyła się tragicznie dla Ikara. Zapomniał o przestrogach ojca, słońce stopiło wosk i runął na ziemię, ginąc na miejscu. Dedal odnalazł szczątki syna na wyspie, którą później nazwano Ikarią, a otaczające ją morze – Morzem Ikaryjskim. Zrozpaczony ojciec sam dotarł na Sycylię, gdzie dożył później starości.