Julian Ursyn Niemcewicz – biografia, życiorys, twórczość

Julian Ursyn Niemcewicz – poeta, satyryk, dramatopisarz, powieściopisarz, pamiętnikarz, polityk. Wielki autorytet moralny epoki, wzór służby ojczyźnie. Urodził się w 1758 roku w Skokach koło Brześcia Litewskiego w rodzinie podczaszego mielnickiego. Kształcił się w Szkole Rycerskiej, a następnie został adiutantem Adama Czartoryskiego i towarzyszem wielu zagranicznych podróży.

W latach 1788-92, w czasie obrad Sejmu Wielkiego, był posłem inflanckim i czynnie uczestniczył w pracach sejmu, jako reprezentant stronnictwa reformatorskiego. Wspierał kraj działalnością literacką i polityczną, wydawał Gazetę Narodową i Obcą. Wyemigrował za granicę, gdy król Stanisław August Poniatowski przyłączył się do konfederacji targowickiej. W 1794 r. powrócił do kraju, by wziąć udział w powstaniu kościuszkowskim. Był ranny, dostał się do niewoli rosyjskiej i został osadzony w twierdzy Pietropawłowskiej. Po dwóch latach został uwolniony i w 1796 roku wyjechał wraz z Kościuszką do Stanów Zjednoczonych, ożenił się z Amerykanką i uzyskał amerykańskie obywatelstwo. Powrócił do Polski w 1807 r., aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym i politycznym kraju, był prezesem Dyrekcji Teatru Narodowego. W 1833 r. osiadł w Paryżu, gdzie zmarł w 1841 roku.

Najważniejsze dzieła Niemcewicza to:

• tragedia Kazimierz Wielki (1792)
• komedia polityczna Powrót posła (1791)
• powieści Dwaj panowie Sieciechowie (1815), Jan z Tęczyna (1825)
• bajki polityczne
• cykl dum Śpiewy historyczne (1816)
• dramat Władysław pod Warną (1787)
• Dzieje panowania Zygmunta III (1818-19); Pamiętniki czasów moich (1848)