Żołnierz polski – Interpretacja i analiza – Broniewski
Wiersz Władysława Broniewskiego Żołnierz polski opowiada o losie pokonanego w walce żołnierza. Jest wyrazem przygnębienia z powodu rozbicia polskiej armii w pierwszych dniach wojny.
W wierszu panuje nastrój rozpaczy i przygnębienia. Oto polski żołnierz, będący reprezentantem wszystkich polskich żołnierzy, ze spuszczoną głową z niemieckiej niewoli wraca do domu.
Poeta stara się podkreślić bohaterską postawę bezimiennego polskiego żołnierza, walczącego w obronie ojczyzny.
Bił się krwawo, ale teraz jego pułk został rozbity, nie ma broni ani orzełka na czapce: Jego pułk rozbili pod Rawą, a on bił się, a on bił się krwawo, szedł z bagnetem na czołgi żelazne ale przeszły, zdeptały na miazgę. Nie ma także dokąd wracać, gdyż jego dom podpalili Niemcy.
Dodaj komentarz