Szymon Szymonowic – życiorys

Szymon Szymonowic urodził się w 1558 r. we Lwowie, w rodzinie mieszczańskiej. W 1575 r. rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej, w 1577 r. uzyskał stopień bakałarza. Następnie uzupełniał edukację we Francji i Belgii, gdzie studiował filologię klasyczną i medycynę. 

Po powrocie do kraju ok. 1586 r. związał się z kanclerzem Janem Zamoyskim, który wyrobił my szlachectwo i tytuł poety Jego Królewskiej Mości, a potem zaangażował do prac organizacyjnych przy powstającej w Zamościu Akademii (1595).

Gromadził księgozbiór do jej biblioteki, zajmował się także zamojską drukarnią. Wtedy poeta zamieszkał w Zamościu, kierował uczelnią, a po śmierci kanclerza wychowywał jego syna Tomasza. Pod koniec życia zamieszkał w Czernięcinie, skupił się wówczas na życiu ziemiańskim i działalności literackiej. Zmarł w 1629 r.

Szymon Szymonowic tworzył po łacinie i po polsku. Został uznany za najznakomitszego z poetów mieszczan w XVI w. Jego zasługa polega na wprowadzeniu do literatury polskiej gatunku zwanego idyllą, któremu poeta nadał bardziej rodzinną nazwę – sielanka. Jest to utwór poetycki, przedstawiający życie ludu na tle natury, zawierający elementy realistyczne, podkreślający wdzięk prostego, wiejskiego życia.

Najbardziej znanym jego dziełem jest zbiór 20 utworów, pt: Sielanki wyd. w 1614 r. Inne to tragedia Castus Joseph (1587), Hymny o Męce Pańskiej.