Mikołaj Sęp – Szarzyński – życiorys

Mikołaj Sęp-Szarzyński urodził się prawdopodobnie w 1550 r. w Zimnej Wodzie lub Rudnie pod Lwowem. Pierwsze nauki pobierał we Lwowie, potem studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku. Po odbyciu studiów podróżował do Włoch i Szwajcarii. W młodości był protestantem. Po powrocie do kraju przebywał we Lwowie, a następnie przeniósł się do stolicy. Został też żarliwym katolikiem, przyjaźnił się z dominikaninem lwowskim Antoninem i bywał na dworze J. Kostki w Jarosławiu, gdzie poznał środowisko jezuickie.

Zajmował się majątkiem ojca, nigdy się nie ożenił. Zmarł nagle w 1581 r., w wieku 31 lat.

Cały jego dorobek twórczy to kilka pieśni, psalmów, epitafiów i sześć sonetów. Dorobek ten w 20 lat po śmierci poety wydał brat Szarzyńskiego Jakub w tomiku pt: Rytmy, albo wiersze polskie w 1601 r. w Krakowie.

Zachowane wiersze są przesiąknięte żarliwą religijnością, pobożnością, poczuciem marności i nietrwałości doczesnego życia. Życie ludzkie pojmował poeta jako ustawiczny bój, ciągłą walkę ducha z szatanem. W sonetach ujawniły się spotęgowane przez chorobę skłonności mistyczne, wyrażające się w pragnieniu bezpośredniego obcowania z Bogiem, które łagodzi gorycz i trud wojowania z własnymi słabościami w życiu codziennym.