Międzynarodowy Fundusz Walutowy

Kolejną organizacją, z którą ściśle współpracuje WTO jest Międzynarodowy Fundusz Walutowy (Hoekman, Kostecki 2011).

MFW uznawany jest za największą, światową organizację finansową. Powołany została na konferencji w Bretton Woods w 1944 r., zaś w 1947 r. wszedł w życie jako tzw. organizacja wyspecjalizowana NZ (Łoś-Nowak 2009).

Do jego głównych zadań, określonych w statucie, należy: wspieranie współpracy walutowej między państwami świata; przyczynianie się do stabilizacji kursów walutowych; ułatwienie rozwoju handlu międzynarodowego; tworzenie wielostronnego systemu rozliczeń; dążenie do utrzymania równowagi bilansu płatniczego krajów członkowskich (Kompendium wiedzy… 2011). MFW, prowadząc działalność operacyjną, użycza swoich środków na ściśle określone cele. Jako kredytodawca pragnie przede wszystkim zniwelować różnice w rozwoju między krajami. Szczególny nacisk kładzie na kraje rozwijające się (Łoś-Nowak 2009).

Do pierwotnych członków MFW zalicza się 44 państwa, które ratyfikowały umowę założycielską organizacji (Łoś-Nowak 2009). Obecnie organizacja liczy 188 stron.[1] Nowym członkiem może zostać każde państwo, które jest w stanie zaakceptować statut MFW oraz zobowiązać się do jego wypełniania. Należy także uiścić kwotę udziałową (Kompendium wiedzy… 2011).

Najważniejszym i najwyższym organem MFW jest Rada Gubernatorów złożona z przedstawicieli państw członkowskich. Organ ten wspiera Połączony Komitet Rozwoju, pełniący funkcje doradcze oraz Międzynarodowy Komitet Monetarny i Finansowy, nadzorujący system monetarny i finansowy. Rada Administracyjna z kolei jest organem wykonawczym, na którego czele stoi Dyrektor Generalny wybierany na pięcioletnią kadencję (Kompendium wiedzy… 2011).