Tragizm pokolenia Kolumbów Pokolenie – Interpretacja i analiza – Krzysztof Kamil Baczyński
Pierwsza część wiersza, złożona z pięciu strof, ukazuje okropność wojny. Poeta konfrontuje ze sobą obfitość ziemi i natury, symbolizujących życie i niosący śmierć kataklizm wojny. Ściśle określa czas jej wybuchu, a więc jesień, kiedy to ziemia owoców pełna po brzegi była, jednak ten obraz został nagle zakłócony przez działania wojenne.
Aby dokładniej ukazać jej okrucieństwo Baczyński użył wiele środków artystycznych m.in.: metafor wiatr drzewa spienia, czy żyły milczenia oraz porównań ciała skręcone jak korzeń. Zniszczona i pokryta trupami ziemia napełnia się krwią i przyjmuje na siebie cierpienia ludzi: Ciągną korzenie krew, z liści pada rosa czerwona. I przestrzeń wzdycha. Ciągła obawa przed śmiercią odbiera spokój, wywołuje lęk i budzi nieprzezwyciężony strach.
W drugiej części wiersza poeta charakteryzuje pokolenie, do którego przynależy, które zostało skazane do życia ze śmiercią w tle. Wojna i okupacja dokonała ogromnych zmian w ich psychice, nauczyła, że nie ma litości (…) nie ma sumienia (…) nie ma miłości (…) trzeba zapomnieć.
Dodaj komentarz