Kazimierz Przerwa-Tetmajer – biografia, życiorys, twórczość

Kazimierz Przerwa-Tetmajer – poeta, nowelista, powieściopisarz. Urodził się w 1865 roku. W Ludźmierzu na Podhalu. Jego ojciec sprawował urząd marszałka powiatu nowotarskiego, brał udział w powstaniu listopadowym. Po stracie majątku rodzina przeniosła się do Krakowa, gdzie matka prowadziła pensjonat.

Szkołę średnią Tetmajer ukończył w Krakowie. Studiował filozofię  na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował jako dziennikarz, pisał wiersze.

W 1895 roku wyjechał do Warszawy i został sekretarzem osobistym Adama Krasińskiego. Stamtąd pojechał do Heidelbergu, gdzie kontynuował studia. Po powrocie przebywał głównie w Krakowie i Zakopanem. Często podróżował za granicę, zwiedził Włochy, Francję, Szwajcarię i Niemcy.

Po pierwszej wojnie światowej zamieszkał w Warszawie. Pogłębiająca się choroba psychiczna i ślepota, spowodowane guzem mózgu, uniemożliwiały mu normalne życie. Nie podejmował pracy pisarskiej, przyznano mu dożywotnią rentę, mieszkanie i utrzymanie w Hotelu Europejskim w Warszawie, skąd w 1939 roku wyrzucili go Niemcy. Zmarł w szpitalu warszawskim w biedzie i osamotnieniu 18 stycznia 1940 roku.

Ważne miejsce w twórczości Tetmajera zajmują Beskidy i Tatry, życie górali, wspaniała przyroda górska. W swoich utworach wyrażał problemy, nastroje i duchową świadomość pokolenia dekadentów.

Najważniejsze utwory Tetmajera to: 
Tom I Poezji (1891)
Tom II Poezji (1894)
Opowiadanie – Ksiądz Piotr (1895)
Nowele – Na skalnym Podhalu (1903-1910)
Powieść historyczna – Legenda Tatr (1912)
Powieść – Koniec epopei (1913-1917)
Dramaty – Zawisza Czarny (1901) , Rewolucja (1906), Judasz (1917)