Lato 1932 – Interpretacja – Jarosław Iwaszkiewicz

Wiersz Jarosława Iwaszkiewicza Lato 1932 przedstawia świat wewnętrznych przeżyć człowieka, lęków i niepokojów metafizycznych. Poeta posługuje się sugestywnymi obrazami i symboliką mocnych pejzaży.

Utwór ma nastrój przygnębiający, podmiot liryczny przyjmuje postawę rezygnacji i zniechęcenia, zadaje dramatyczne pytania dotyczące sensu istnienia, śmierci życia pozagrobowego. Świat dzienny, który odbieramy zmysłami z wolna przygasa wraz z nastaniem nocy. Staje się bardziej szary, uboższy, pojawia się w nim coraz więcej czerni: Noc schodzi czarna… Motyw nocy pełni w wierszu funkcję symboliczną. Noc rodzi przeżycia metafizyczne, przypomina o śmierci, wywołuje lęk i strach.

Poeta jest jednak zafascynowany nocą, gdyż zgodnie z tradycją mistyczną budzi ona do aktywności stany psychiczne, przypomina o przemijaniu życia.