Jan Kochanowski – Pieśń świętojańska o Sobótce – Interpretacja

Pieśń świętojańska o Sobótce Kochanowskiego Jana ma charakter wyraźnie sielankowy. Składa się z krótkiego wstępu, opisującego obchody Sobótki na wsi w wieczór świętojański, a potem następują pieśni 12 panien.

Panna pierwsza głosi potrzebę święta, o którym czasem zda się zapomnieć człowiek zapracowany; druga i trzecia chwalą o miłości; szósta przypomina o zbliżających się żniwach; siódma krytykuje myśliwych; ósma nuci o pasieniu bydła na łące; dziewiąta opowiada historię Tezeusza; jedenasta wzywa skrzypka a dwunasta wychwala życie na wsi.

Pieśń ma charakter pogodny, pełen świeżości i wdzięku. Nawiązuje do pogańskiego święta światła i wody – Sobótki, obchodzonego nocą z 23 na 24 czerwca. Obok nuty miłosnej, w pieśniach poszczególnych panien brzmi pochwała życia na wsi, sławi pracę rolnika i piękno otaczającego go przyrody.