Horacy – Exegi monumentum… (Wybudowałem pomnik…) – Interpretacja i analiza

Pieśń Horacego Exegi monumentum… wyraża przekonanie poety o nieśmiertelności i potędze poezji. Horacy wybudował sobie pomnik  z wierszy, który ma być trwały i  przetrwać długie lata.

Podmiot liryczny świadomie ocenia wielkośc własnej twórczości. Przedstawia nam swoją poezję, jako niezniszczalny pomnik, który stawia sobie za życia, a którego nic nie zburzy. Trwalszy jest od spiżowych posągów, które z czasem niszczeją. Uważa, że jego poezja przetrwa wieki i jak widać się nie myli.

Horacy przyznaje, że czerpał wzory z poezji greckiej, jest spadkobiercą Safony i jest z tego niezwykle dumny. Ma świadomość, że rozpowszechnia poezję w Italii, a także w innych krajach, do których dotarła kultura rzymska.

Głównym przesłaniem wiersza jest myśl: non omnis moriar czyli nie wszystek umrę. Poeta zapewnia sobie nieśmiertelność, jego część zasze żyć będzie w wierszach i w pamięci tych, którzy je przeczytają.

Budowa: Wiersz zbudowany jest z 4, 4 -wersowych strof. W każdym wersie występują 4 zestroje akcentowe (miejsca akcentowane), dzięki czemu wiersz zyskuje rytmiczność. Rytm jest dostojny, powolny, wprowadzający nastrój sprzyjający uspokojeniu refleksji. Poeta stosuje peryfrazy, nie nazywa rzeczy wprost po imieniu, co dodaje utworowi pewnego wykwintu i zwiększa plastyczność wiersza. Metafora jest określeniem twórczości poetyckiej jako wznoszenie pomnika – poezja dzięki temu staje się czymś namacalnym i konkretnym, a jednak nie zniszczalnym (swoisty paradoks) przynoszącym poecie nieśmiertelną sławę.