Horacy – O co poeta prosi Apollina – Interpretacja i analiza

Pieśń Horacego O co poeta prosi Apollina ma formę prośby skierowanej do boga w dzień poświęcenia mu świątyni na Palatynie. Ukazuje filozofię życiową poety, tzw. zasadę  złotego środka w myśl której, należy korzystać z życia z umiarem, umieć poprzestać na tym, co posiadamy, kierować się zawsze mądrością i rozsądkiem. Podstawą tych przemyśleń stały się nauki stoików i epikurejczyków, którym nadał charakter prawd uniwersalnych.

Utwór rozpoczyna się pytaniem retorycznym: O co poeta prosi Apollina, a w dalszej części podmiot liryczny wymienia, czego nie pożąda. Mówi, że nie pragnie zatem nadmiernego majątku, bogactw, jak: trzody, złota, kości słoniowej czy żyznych łanów zbóż. Uważa bowiem, że to wszystko przeminie.

W przedostatniej i ostatniej strofie Horacy prosi boga jedynie o zdrowie: Niech zdrowie żawsze mi służy, niech myśl się nie łamie, o mądrość i o werwę twórczą, która pozwoli mu tworzyć wspaniałą poezję. Twierdzi, że tylko ona bedzie mu potrzebna do pełni szczęścia. Marzy także o spokojnej, łagodnej starości: Starość, gdy przyjdzie, niech będzie łagodna I pełna pieśni.

Budowa: Wiersz składa się z 5 , 4 – wersowych zwrotek.
Srodki artystyczne: apostrofa – Apollinie,
                               epitety: świeży moszcz winny, tłusta Sardynia, złote puchary, skwarna Kalabria, syryjskie tkaniny.
                              przenośnie: zdrowie służy, myśl się nie łamie.