Henryk Sienkiewicz – W pustyni i w puszczy – Charakterystyka Stasia Tarkowskiego

Dominika Grabowska 15 lutego, 2013 język polski, Szkoła podstawowa 6 komentarzy

Staś Tarkowski, główny bohater powieści Henryka Sienkiewicza W pustyni i w puszczy, był z pochodzenia Polakiem. Urodził się w Port-Saidzie w Egipicie. Nazywano go dzieckiem pustyni. Ojciec jego miał na imię Władysław, był inżynierem i pracował przy budowie kanału Sueskiego. Matka rodem Francuzka, zmarła przy porodzie. Pan Tarkowski przyjaźnił się z panem Rawlisonem, a Staś z Nel. Chłopiec był najlepszym strzelcem i pływakiem w Port-Sadzie. Bardzo dobrze się uczył. Znał kilka języków obcych.

Staś miał 14 lat. Był wysokim, szczupłym blondynem, dobrze zbudowanym. Miał niebieskie oczy. Ubierał się różnie, w zależności od tego, gdzie się znajdował.

Chłopiec był opiekuńczy i troskliwy dla małej Nel. Bardzo ją kochał, choć uważał za dziecko. Czuł się jej starszym bratem. Często pocieszał swą małą towarzyszkę podróży, bronił jej, czuwał przy niej, gdy zachorowała. Był bardzo litościwy. Martwił się o Nel, dbał, aby nie stała się jej żadna krzywda. Troszczył się o nią w podróży. Gdy nie mieli co jeść, żebrał, aby dziewczynka nie zmarła śmiercią głodową. Czuł się za nią odpowiedzialny.

Staś był niezwykle mądry, bystry i spostrzegawczy. Mówił biegle po polsku, angielsku, francusku i arabsku. Potrafił odróżnić dobro od zła. Bardzo szybko zorientował się, że zostali z Nel porwani. Starał się umożliwić pościg za nimi, rzucając swoje i dziewczynki rękawiczki.

Był dzielny i odważny. Zawsze stawał w obronie Nel. To dla niej wyruszył w niebezpieczną wyprawę po lekarstwo, niczego się nie bał.

Ponadto, Staś to chłopiec rozważny i zaradny. Doskonale radził sobie w trudnych sytuacjach. Nie poddawał się, nie załamywał, pozostawał pewny siebie.

Młodzieniec należał do osób niezwykle inteligentnych i pomysłowych. To on uwolnił słonia, robił latawce czy pogodził plemiona murzyńskie. Na początku wyprawy był nieco zarozumiały, ale trudy podróży nauczyły go pokory.

Dla ludzi bywał zawsze serdeczny i miły. Wszystkich traktował jak równych sobie, nie zależnie od rasy. Bardzo kochał ojca i tęsknił za domem.

Uważam, że Staś Tarkowski zasługuje na podziw i uznanie. Jego postawa wobec Nel i zachowanie się na pustyni było bohaterskie. W jego wieku żaden chłopiec nie byłby w stanie przezwyciężyć tylu problemów i kłopotów.