Adam Wajrak – Nasze pierwsze polowanie – streszczenie

Pewnego razu, w norze mieszczącej się w puszczy urodziło się pięcioro szczeniąt. Ich matką była przywódczyni stada, zwana Rudą.

Maluchy dorastały pod troskliwą opieką wilczycy, która nigdy nie dopuściła, aby stała się im jakaś krzywda. Początkowo wilczęta nie opuszczały schronienia. W różny sposób zdobywały potrzebne im umiejętności do polowania np.: podczas zabawy. Potem zaczęły robić krótkie wycieczki po lesie wraz z matką.

Pewnego dnia, do siedliska szczeniąt i wilczycy przybyła pozostała część rodziny, czyli ojciec i starsze rodzeństwo. Rodzice postanowili wybrać się na polowanie, aby zdobyć pożywienie i zapoznać szczenięta z tą trudną sztuką, którą niedługo będą wykonywać same.

Kiedy nastał wieczór, cała wilcza rodzina zebrała się na niewielkiej polanie. Maluchy obserwowały dorosłych, naśladowały ich zachowanie. Po jakimś czasie zauważono łosia, za którym najszybciej pognała Ruda. Niestety, zwierzęciu udało się uciec. Stado wilków było trochę zawiedzione, ale tylko do czasu, dopóki nie wyczuli zapachu padliny. Wilki ruszyły co tchu. Pierwsza dobiegła Ruda, lecz niestety wpadła w sidła kłusowników. Wszelkie próby uwolnienia jej z pułapki, nie powiodły się. Matka – wilczyca nie żyła.

Po pewnym czasie do miejsca zdarzenia przybyli ludzie, znaleźli wnyk i martwą wilczycę. Postanowili zawiadomić policję i leśników i kolejnym podstępie kłusowników, gdyż żal im było bezbronnych zwierząt.

I tak nieszczęśliwie zakończyło się pierwsze, wspólne polowanie wilczej rodziny.