Aleksander Puszkin – Pomnik – Interpretacja i analiza

Tematem wiersza Aleksandra Puszkina Pomnik jest twórczość poety, która zapewnia nieśmiertelność idei wyrażonych w poezji.

Podmiot liryczny, utożsamiany z poetą nawiązuje do wiersza starożytnego poety, Horacego (Wystawiłem pomnik trwalszy niż ze spiżu…) i podobnie jak on uważa, że twórczością wystawił sobie pomnik, który będzie trwał wieki.

Poeta twierdzi, że kształt artystyczny jego utworów nie jest tak ważny, jak treść w nich zawarta, idee, które były dla niego bardzo ważne, a jednocześnie bliskie wielu ludziom. Najbardziej istotne z nich, to: wolność, równość, bunt przeciwko despotycznej władzy cara Aleksandra. Podmiot liryczny jawi się w wierszu jako obrońca zniewolonych przez carską Rosję, walczący za pomocą pióra o wolność ludu.

Przekonany, że jego poezja bedzie trwała wiecznie, podkreśla: Nie wszystek umrę, nie, mówi, że to co stworzył nie ma charakteru materialnego, ale duchowy: Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany. Zwraca się jednocześnie do muzy, by uchroniła go, od zdobytej pychy i dumy z siebie.

Budowa: wiersz składa się z 5 zwrotek, 4-wersowych.

Środki artystyczne: epitety – podgwiezdnym świecie, nielitościwy wiek; metafora – Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany; wykrzyknienie – Nie wszystek umrę, nie!