Adam Mickiewicz – Śmierć pułkownika – interpretacja

Wiersz Adama Mickiewicza Śmierć pułkownika powstał w 1832 r. w Dreźnie po upadku powstania listopadowego. Ma charakter lirycznej ballady. Poświęcony jest Emilii Plater, bohaterskiej uczestniczce walki powstańczych na Litwie. Hrabianka Emilia Plater w czasie powstania dowodziła I Kompanią Pierwszego Pułku Litewskiego.

Poeta opisuje sam moment jej śmierci, porównując ją do śmierci Stefana Czarnieckiego, który umierając podczas wyprawy w 1665 r. w chacie wiejskiej poprosił o wprowadzenie do izby swego konia, aby się z nim pożegnać.

Podobnie zachowała się Emilia Plater gdy umierała w głuchej puszczy, przed chatą leśnika. Kazała osiodłać konia, przynieść mundur i broń. Żołnierze trzymający straż i wieśniacy opłakiwali swego dzielnego wodza, którym okazała się kobieta.

Adam Mickiewicz kreuje legendę bohaterskiej dziewczyny na wzór romantyczny. Widzi w niej wybitną, niezależną jednostkę, wierną do końca swoim ideałom.