Geneza Pana Tadeusza według Inwokacji i Epilogu – Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz powstawał w latach 1832-34, wydany został w 1834 r. w Paryżu. Akcja utworu rozgrywa się na Litwie w szlacheckim dworku Sędziego w Soplicowie, w zrujnowanym zamku Horeszków oraz w szlacheckim zaścianki w Dobrzynie. Czas akcji obejmuje okres od lata 1811 r. (ks. I-X) oraz wiosnę 1812 r. w ciągu jednej nocy i dnia (ks. XI-XII). Retrospekcje, czyli przypomnienia obejmują lata 1791-1795. Tłem historycznym jest kampania napoleońska roku 1812.
W Panu Tadeuszu wyróżnić można trzy zasadnicze wątki, splatające się ze sobą uzupełniające się wzajemnie. Jednym z nich jest wątek miłosny, ukazujący budzenie się i rozkwit uczucia między Tadeuszem i Zosią. Drugi to awanturniczy wątek sporu o zamek między Sędzią a Hrabią, zakończony zajazdem. Trzeci wątek obejmuje działalność księdza Robaka.
Zagadnienie walki narodowowyzwoleńczej skupione jest wokół postaci Napoleona. Adam Mickiewicz wiedział już, że Napoleon nie spełnił żadnych oczekiwań Polaków, a mimo to nie próbuje obalić jego mitu w polskim społeczeństwie. Jedynie Maciej Dobrzyński jest krytycznie ustosunkowany do francuskiego wodza.
Dodaj komentarz