Sonet XXIX Nad głębiami – Interpretacja i analiza – Adam Asnyk
Adam Asnyk szczególnie obawiał się utraty ducha społeczeństwa, będącego najbardziej wartościowym aspektem człowieczeństwa, braku wiary w zwycięstwo, uśpienia i marazmu narodu, gdyż wówczas będzie prawdziwie zniewolony. Zachowanie tożsamości narodowej jest dla autora sonetu sprawą nadrzędną, bo jak długo w narodzie żyje nadzieja odzyskania wolności, tak długo nic nie jest w stanie go ujarzmić.
Budowa: sonet zbudowany jest z 4 zwrotek, I i II 4-wersowe, III i IV 3-wersowe. Rymy krzyżowe, dokładne i niedokładne.
Środki artystyczne: epitety – rozpacz senna, głucha, dobrowolne samobójstwa; metafora – dobrowolne samobójstwo ducha; anafora – Póki w narodzie myśl swobody żyje (…) Póki sam w ręce nie odda się czyje, Ani utkwione w jego piersiach miecze. Ani go przemoc żadna nie zabije; personifikacja – zwątpienie, co szepcze do ucha.
Dodaj komentarz