Adam Asnyk – biografia, życiorys

Adam Asnyk (kryptonim El-y, pseudonim Jan Stożek) poeta, urodził się 11 września 1838 r. w Kaliszu, w rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec brał udział w powstaniu listopadowym, za co został zesłany na Syberię. Adam został wychowany w duchu idei niepodległościowej.

Asnyk ukończył szkołę w Kaliszu, następnie studiował w latach 1856-1860, kolejno w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach, a następnie w Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie oraz we Wrocławiu.

Przez cały okres studiów działał w organizacjach patriotyczno-niepodległościowych, w ruchu spiskowym, za co był więziony w Cytadeli. Po wyjściu na wolność wyjechał za granicę, gdzie studiował nauki społeczne.

Do kraju wrócił w 1863 r. i wziął czynny udział w powstaniu styczniowym. Po upadku powstania wyjeżdża za granicę m.in. do Heidelbergu, gdzie w 1866 r. kończy studia i uzyskuje tytuł doktora filozofii.

Od roku 1870 na stałe mieszka w Krakowie, często odbywa wycieczki w Tatry. Dużo podróżował i zwiedzał inne kraje: Włochy, Tunezję, Algierię, Indie czy Cejlon. Brał czynny udział w życiu społeczno-politycznym, był m.in. posłem na Sejm Krajowy. W latach 90-tych rezygnuje z działalności społecznej, gdyż był już poważnie chory na gruźlicę. W 1896 r. wyjechał na leczenie do Włoch, gdzie zaraził się durem brzusznym. Wraca do kraju i niedługo, 2 sierpnia 1897 r. umiera w Krakowie. Zostaje pochowany na Skałce.

Pierwsze utwory Adam Asnyk ogłosił w latach 1864-65 na łamach lwowskiego Dziennika Literackiego. W 1869 r. wydał pierwszy tom Poezji. Kolejne tomy II, III i IV były wydawane do 1894 r. W 1865 r. ukazał się poemat Sen grobów. Oprócz poezji, pisał także utwory dramatyczne np: Gałązka heliotropu (1869), Bracia Lerde (1888), Przyjaciele Hioba (1869), które jednak nie były zbyt popularne.