Mit o Heraklesie – Streszczenie

Mit o Heraklesie jest przykładem mitu heroicznego. Herakles był synem Zeusa i królowej Alkmeny. Był najbardziej lubianym i najsłynniejszym bohaterem Greków. Do dziś jest symbolem ogromnej nadludzkiej siły, męstwa i waleczności, dobroci i współczucia. Jego ojciec pragnąc, by syn był nieśmiertelny przystawił go do piersi śpiącej Hery, za co ona go znienawidziła i odtąd prześladowała.

Gdy Herakles miał 10 miesięcy, Hera nasłała na śpiącego chłopca jadowite węże, lecz on już wtedy wykazał się nadzwyczajną siłą, dusząc
je bez problemu. Gdy dorósł ożenił się z Megarą, córką króla Koryntu.

Ale Herakles to także żarłok, opój, obdarzony porywczością i szaleństwem. Podczas napadów gniewu popełnił kilka zbrodni, między innymi zabił swoją żonę i dzieci, za co musiał odpokutować, wykonując 12 niebezpiecznych prac, zgodnie z nakazem wyroczni delfickiej. Były to: oczyszczenie stajni Augiasza, pokonanie byka kreteńskiego, zabicie lwa nemejskiego, zabicie hydry lernejskiej, upolowanie dzika erymantejskiego, złowienie łani ceryntyjskiej, wytępienie ptaków z błot symfalejskich, uprowadzenie klaczy Diomedesa, zdobycie cudownego pasa królowej Amazonek Hippolity, uprowadzenie wołów Geriona, kradzież złotego jabłka z ogrodu Hesperydy i uprowadzenie psa Cerbera z Hadesu.

Herakles wykonał wszystkie polecenia, co było dowodem jego nadprzyrodzonych umiejętności i niespotykanej siły. Przez heroiczną wytrwałość i pracę czczony był w całej Grecji jako wybawca ludzkości od cierpień. Uważano go za wzór człowieka, który zasłużył sobie na nieśmiertelność za swoje czyny.