Mit Dedal i Ikar – Jestem Ikar, opowiem przygodę swojego życia

Nazywam się Ikar. Jestem synem Dedala i Neukrate. Właśnie lecę do ukochanej ojczyzny na skrzydłach, które zrobił mój tata.

Wcześniej wraz z rodziną mieszkałem w pięknym i wielkim królestwie Minosa. Wiodło nam się dobrze.

Pewnego dnia zmarła moja ukochana matka. Był to moment wielkiego smutku. Dorastałem, wychowywany przez ojca w duchu miłości do Aten.

Któregoś dnia Minos, władca Krety, zamknął mnie i mego ojca w labiryncie.

Tata opowiedział mi wówczas całą historię związaną z tą budowlą. Otóż kiedy się urodziłem, przyszedł na świat syn Minosa, Minotaur. Nie było to normalne dziecko, lecz istny potwór. Zawstydzony król poprosił mego ojca, aby wybudował labirynt, w którym ukryje swego potomka. Minos obawiając się ujawnienia tajemnicy, zamknął więc w nim i nas.

Od tej poty byliśmy więźniami. Ciągle planowaliśmy ucieczkę do Aten. Nie było to łatwe, gdyż byliśmy dobrze pilnowani. Pasyfae, królowa Krety postanowiła nam pomóc. Gdy mój tata wpadł na wspaniały pomysł, zbudowania skrzydeł, właśnie królowa przekupiła strażników i przyniosła nam niezbędne pióra. Natychmiast zabraliśmy się do pracy. Lotki związaliśmy nićmi i paskami, pozostałe przylepiliśmy woskiem. Po ciężkiej pracy, udało nam się zbudować duże skrzydła. Byliśmy bardzo wzruszeni.

Przed świtem przy pomocy Pasyfae, zanieśliśmy skrzydła na brzeg morski. Nim wylecieliśmy, ojciec ostrzegł mnie, abym nie unosił się zbyt wysoko. Umocowaliśmy skrzydła do barków. Najpierw w górę uniósł się mój ojciec, ja poszybowałem za nim.

Myślę, że to będzie przygoda mojego życia. Czuję się świetnie, taki lekki jak ptak. Widzę wszystko, co się dzieje na ziemi. Ach, tata prosi, abym leciał blisko niego: Nie bój się, ojcze, będę uważał. Nade mną świeci słońce. Wydaje mi się, że prawie je dotykam. Wzbiję się jeszcze nieco wyżej. Ojej! Ale mi gorąco! Moje skrzydła się rozpadają! Ja spaa….dam!!!