Kazimierz Przerwa-Tetmajer – Hymn do Nirwany – interpretacja i analiza
Wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera Hymn do Nirwany jest wyrazem tęsknoty poety za unicestwieniem.
Utwór ma charakter modlitwy błagalnej o stan bezczucia, który oderwie poetę od zła, od konieczności myślenia i patrzenia na świat. Jest prośbą o kres cierpień i męczarni, jakie niesie z sobą życie wśród ludzkiej podłości.
Podmiot liryczny ma poczucie własnej bezsilności wobec ludzkiej złości i podłości, które zatruwają sens ludzkiego życia. Ziemia jest dla poety otchłanią zła i cierpienia, dlatego zwracając się do Nirwany, woła: Przyjdź twe królestwo jako na ziemi, tak i w niebie, Nirwano!. Nirwana jawi się tu jako zbawienie, jako najwyższe bóstwo, która może uwolnić człowieka od męczarni i klęski, przynieść mu ukojenie i spokój.
Dodaj komentarz