Mieszkańcy Interpretacja i analiza – Julian Tuwim
Mieszczanie z wiersza Juliana Tuwima nie są zdolni do intelektualnych przeżyć, do głębszych refleksji zapięci szczelnie widzą wszystkie oddzielnie. Chodzą wprawdzie do kina, do teatru, interesują się filmem i sportem, ale jest to właściwie wielkie nic. Boją się utracić własnej tożsamości, dlatego dbają o swój wygląd: krawacik, klapy, kieszonki.
W postępowaniu mieszczan da się zauważyć egoizm, a w ich życiu ogromną pustkę. Zwłaszcza to oddzielne widzenie świata jest bardzo ostro krytykowane przez poetę, który nienawidzi mieszczańskiego skąpstwa, egoizmu i ograniczonych horyzontów.
Jest to utwór satyryczny, z dodatkiem cierpkiej ironii. Wiersz zbudowany jest z dziewięciu 4-wersowych zwrotek, o rymach krzyżowych: abab. Każdy wers jest 10-zgłoskowy.
Środki artystyczne: epitety- straszni mieszczanie, czyli odrażający; powtórzenia- straszne mieszkania. W strasznych mieszkaniach. Strasznie mieszkają straszni mieszczanie – uwypuklenia negatywnej cechy; porównanie- Jak ciasto biorą gazety w palce; wulgaryzmy- łbem o nocniki chłodne trącając, zasypiają z mordą na piersi.
Dodaj komentarz