Do lasu – Interpretacja – Julian Tuwim

Podobnie jak Horacy, Mickiewicz czy Puszkin Tuwim wyraża nadzieję, że dzięki swej twórczości zasłuży sobie na wieczną sławę. Mając jednak świadomość nieuchronności własnej śmierci fakt ten jest mało pocieszający, dziwnie i śmiesznie brzmią wówczas słowa: Non omnis moriar (Nie wszystek umrę). Brak w tym wierszu optymizmu jak to było we wcześniejszych wierszach, wiary w sens sztuki, dominuje nastrój smutku.

Budowa: wiersz zbudowany jest z 6 strof, rymy krzyżowe.

Środki artystyczne: epitety – Apollinowym (…) rozmysłem, wysokim kunsztem; apostrofa – Miłość mi dałeś; metafora – Miraże wstają wśród mieszkania.

Strony: 1 2