Kochanowski nad zwłokami Urszulki – opis obrazu – Jan Matejko
Obraz Jana Matejki Kochanowski nad zwłokami Urszulki przedstawia pisarza czuwającego przy zmarłej córeczce.
Na pierwszym planie dzieła widzimy trumnę, a w niej martwą aczkolwiek spokojną Urszulkę. Ubrana jest w jasną sukienkę. Powyżej znajduje się jej tata, który z wielkim bólem obejmuje ciało. Ma na sobie czarną szatę.
Na drugim planie, po prawej stronie obrazu, mieści się półka z książkami. Po lewej widzimy ikonę Matki Boskiej, poniżej której znajduje się rozwidlająca pomieszczenie świeca. U końca trumny widać jeszcze złamaną lutnię na znak końca talentu pisarskiego.
Na obrazie dominują ciemne barwy. Jedynie postać Urszulki jest rozwidniona.
Nastrój dzieła jest smutny i żałobny.
Obraz, który opisuję to dzieło Jana Matejki pt. „Kochanowski nad złokami Urszulki”, pochodzący z 1862r. Dzieło namalowane jest farbami olejnymi na płótnie.
Na pierwszym planie, w centrum uwagi, skupione jest ciało Urszulki, w którym już brak życia i zrozpaczonego ojca, całującego jej czoło. Urszulka leży w pięknejk trumnie, na jej maleńkiej piersi leży krzyż, a przy nogach lutnia. Dzieczynka ubrana jest z białą sukienkę ze złotymi zdobieniami, które podobne są do koloru jej włosów. Kochanowski ściska blade rączki dziewczynki, które poddają się jego ruchom. Mężczyzna ubrany jest w czarne szaty, twarz ma zmęczoną i siwiznę we włosach. Można odnieść wrażenie, iż przez tą noc przybyło mu siwych kosmyków.
Po prawej stronie obrazu stoi święty obrazek z Matką Boską oraz zapalona świeca w wysokim kaganku, a po lewej stronie widać zarysy domowych sprzętów.
Malarz zastosował ciemne, pełne barwy, by oddać atmosferę żałoby, straty i żalu. Złociste włosy Urszuli i jej biała sukienka, symbolizują jej niewinność i śmiałe odniesienie do anielskości córeczki. Czarny ubiór poety symbolizuje żałobę. Gesty, które wykonuje trzymając dziewczynkę ukazują iż, nie może pogodzić się ze stratą tej małej istotki oraz nie chce „oddać” jej Bogu.
Domiującą barwą obrazu jest czerń wraz z jaśniejszymi akcentami. Tło obrazu stanowi żałobny pokój. Artysta zastosował zabieg, polegający na tym, że skóra dziewczynki jest zielonkawo-blada a skóra artysty nienaturalnie przyciemniona.
Nastrój, który Matejko uchwycił za pomocą pędzla jest tak unikatowy, że jego obraz zalicza się do kanonu arcydzieł, które łączą ze sobą ulotne chwile wraz z elementem historii. Ów obraz pomaga nam znaleźć się w tm pomieszczeniu i podzielać żałobę wielkiego poety.