W Weronie – Liryka refleksyjna – Interpretacja – Cyprian Kamil Norwid
Natomiast ludzie dopatrują się w gwieździe jedynie kamienia, na którego nikt nie czeka, gdyż kochankowie są postaciami fikcyjnymi. Ludzie reprezentują tu racjonalne widzenie świata, przeciwni wszelkim zabobonom. Są bezduszni o kamiennych sercach.
Podmiot liryczny jest bardzo wrażliwym człowiekiem. Pokazuje dwie różne reakcje na zjawisko spadania gwiazd na grób Romea i Julii: romantyczne i racjonalistyczne. Cyprian Kamil Norwid posłużył się tutaj aluzją literacką, napisał wiersz w odniesieniu do dramatu Williama Szekspira.
Wiersz zbudowany jest z 4 zwrotek. Jest to wiersz sylabotoniczny – wersach jest taki sam rozkład sylab i akcentów. Rymy są parzyste, żeńskie: domem – gromem i okalające: błękitu – szczytu. Środki artystyczne: przenośnia: łagodne oka błękitu – być może chodzi tu o Boga, spoglądającego na ziemię. Epitety: gruzy nieprzyjaznych ogrodów, rozwalone bramy ogrodów – obraz ruiny, zniszczenia.
Dodaj komentarz