Bolesław Leśmian – Urszula Kochanowska – Interpretacja i analiza

Wiersz Bolesława Leśmiana Urszula Kochanowska nawiązuje do trenów Jana Kochanowskiego, a także do jego przekonania, że człowiek jest centrum świata, jest wartością najwyższą. Tematem wiersza jest samotność człowieka w zaświatach stworzonych przez Boga.

W trenie XIX śpiącemu Kochanowskiemu ukazuje się jego zmarła matka, która trzyma na ręku Urszulkę. Przybywa z zaświatów, by pocieszyć syna, że po śmierci dusze czyste żyją dalej i są szczęśliwe. Poeta dowiaduje się, że istnieje życie wieczne, że dusza ludzka jest nieśmiertelna, a w raju jest o wiele lepiej niż na ziemi.

Z kolei Bolesław Leśmian w swoim utworze zaprzecza jakby Janowi Kochanowskiemu, mówi o samotności Urszulki w zaświatach. Podmiotem lirycznym w wierszu Leśmiana jest Urszulka Kochanowska, która opowiada o swoim przybyciu do Nieba.

Bóg stwarza dla niej raj. Jest to dom w Czarnolesie, o który prosiła Stwórcę. Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest odchodząc stwierdza, że rodzice niedługo nadejdą. Czeka na rodziców, za ich miłością, ciepłem, serdecznością, oni jednak nie przybywają. Zamiast nich pojawia się Bóg, stąd jego nadejście wywołuje rozczarowanie i żal: To – Bóg, nie oni.

Bolesław Leśmian nie pisze o nagrodzie czekającej ludzi po śmierci, a o rozczarowaniu, jakie go może spotkać. Szczęście dla człowieka jest równoznaczne z miłością i czułością. Bóg mimo swej doskonałości nie może zastąpić jej rodziców. Niebo choć piękne, ja mówi Urszula "niebo krasa", ale dla dziecka jest puste, zimne i niegościnne.

Budowa: 12 zwrotek, 2-wersowych, rymy parzyste: aabb. Środki artystyczne: metafory – sen wieczny, wykrzyknienia  – Więc zrywamy się i biegnę!, archaizmy – nieb, poglądasz.