Dżuma jako parabola – Albert Camus
Jednak w końcu trzeba było spojrzeć prawdziwe w oczy i przyjąć jakąś postawę wobec zarazy – nic nie robić, poddać się ślepo losowi, jak to czyniło większość mieszkańców miasta, czy aktywnie walczyć ze złem.
Zło jest stale obecne w życiu człowieka, jest zagrożeniem, z którym należy walczyć, by zachować pełnię człowieczeństwa. Walka z dżumą, czyli niezgoda na zło, które czas otacza, które jest w nas jest elementem łączącym człowieka ze światem. Tym razem może być egoizm, brak wrażliwości na cierpienie innych, obojętność. Człowieczeństwo doktora Rieuxa ma wymiar prometejski, bowiem bohater bezinteresownie poświęca się dla innych, choć ma świadomość, że szanse na zwycięstwo są nikłe, że dżumy nie można do końca pokonać. Dlatego też, po wygaśnięciu epidemii nie podziela entuzjazmu mieszkańców Oranu, gdyż wie, że bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika. Należy być nieustannie czujnym i nie pozwolić, aby zło się panoszyło.
Dodaj komentarz