Nad wodą wielką i czystą – Interpretacja – Adam Mickiewicz
Dalsza część utworu jest osobistym wyznaniem poety, który utożsamia się z podmiotem lirycznym. Jest to człowiek dojrzały, wrażliwy, myślący, widzi piękno krajobrazu. Wygłasza refleksje na temat losu ludzkiego i funkcji poezji. Artysta to człowiek potrafiący przyjmować obraz świata i twórczo go przetwarzać. Jest sam, pozostaje czysty, nieskażony jak woda. Poezja pełni funkcję zwierciadła, zawiera także testament poety i zapewnia mu nieśmiertelność.
Ostatnie słowa utworu: Mnie płynąć, płynąć i płynąć!… wyrażają zgodę podmiotu lirycznego na przemijalność ludzkiego życia.
Utwór zbudowany jest z 4 strof liczących: 8, 4, 6 i 4 wersy. Każdy wers zawiera 8 głosek. Występują rymy żeński, parzyste, okalające krzyżowe. Powtarzalność zwrotek wzmacnia siłę przekazu. Obraz przyrody przedstawiony jest w sposób czytelny i prosty.
Dodaj komentarz