Adam Asnyk – Między nami nic nie było – Interpretacja i analiza

Wiersz Adama Asnyka Między nami nic nie było należy do liryki miłosnej, ma charakter sentymentalny.

Już na początku wiersza, w pierwszych wersach: Między nami nic nie było! Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych, Nic nas z sobą nie łączyło (…), podmiot liryczny wyznaje, że z byłą ukochaną nie łączyło go żadne uczucie, sprawia wrażenie, jakby się z tym zgadzał.

Jednak w dalszej części utworu sam sobie zaprzecza, wspominając szczęśliwe lata ludzi zakochanych, spędzających wspólnie czas na łonie natury pośród (…) szumiących śpiewem lasków I tej świeżej łąk zieleni. Były to chwile pięknej, romantycznej miłości, niezapomniane przeżycia, gdyż świat ukazany w wierszu widziany jest przez człowieka zakochanego, wskazuje na więź pary bohaterów – podmiotu lirycznego z ukochaną: woni barw i blasków, natury słodkich czarów, pierwiosnków i powojów, girlandy tęcz, obłoków, jasnych zdrojów.

Teraz opuszczony, rozgoryczony odejściem ukochanej kobiety, najprawdopodobniej miłości swego życia, nie potrafi pogodzić się z samotnością i sam siebie stara się oszukać, że nigdy nie kochał – co wyraża w pierwszym i ostatnim wersie wiersza. Między nami nic nie było!

Budowa! Wiersz zbudowany jest z czterech, 4-wersowych zwrotek. Każdy wers ma osiem sylab – jest to wiersz sylabiczny. Występują rymy krzyżowe, żeńskie, dokładne. Wiersz ma budowę klamrową – rozpoczyna i kończy się takim samym wersem Między nami nic nie było.

Środki artystyczne: epitety – wspólnych, jasnych zdrojów, świeżej łąk zieleni; metafora – Prócz girlandy tęcz, obłoków; anafora – Prócz wiosennych marzeń zdradnych, Prócz tych kaskad i potoków.