Stefan Żeromski – Syzyfowe prace – Recenzja powieści Syzyfowe prace

Powieść Stefana Żeromskiego Syzyfowe prace jest ciekawa, chociaż ma też swoje wady.

Książka porusza problem rusyfikacji. Jej głównym bohaterem jest Marcin Borowicz, który prawie uległ nasikom rosyjskich nauczycieli, ale dzięki Bernardowi Zygierowi zrozumiał swój błąd i stał się patriotą. Lektura przedstawia też problemy Andrzeja Radka, który dzięki swojej wytrwałości dostał się do gimnazjum klerykowskiego – osiągnął swój cel.

W utworze podoba mi się przedstawienie przez autora postawy młodych ludzi wobec rusyfikacji. Tytuł lektury zmusza mnie do myślenia i zastanowienia się, czyje wysiłki były daremne, tak jak Syzyfa. Jestem zachwycony pięknem opisów przyrody i szczegółową charakterystyką postaci. Dzięki temu mogę wyobrazić sobie wygląd bohaterów, krajobrazów górskich, miast i wsi. Autor mistrzowsko napisał książkę, w której każdy bohater jest indywidualnością, posiada charakterystyczne zachowanie i swój własny język, co pozwoliło mi łatwiej odróżniać poszczególne postacie powieści.

Żałuję jednak, że książka opowiada głównie o problemach, których my nie doświadczamy, ponieważ żyjemy w wolnym kraju. Nie mamy większego problemu z dostaniem się do wybranej szkoły, a nasz system szkolny nie dopuszcza kar cielesnych. Dlatego trudniej mi pojąć zachowanie i ciężki los ówczesnej młodzieży. Gwara i żargon nie są zbyt łatwe do odczytania i zrozumienia.

Uważam, że lektura posiada więcej zalet niż wad. Dzięki niej poznałem życie ludzi, szczególnie młodzieży w tamtym okresie. Niejednokrotnie się wzruszyłem i zachwyciłem. Dzieło Stefana Żeromskiego przekonało mnie, że język i kultura polska nigdy nie zaginą, bo zawsze znajdą się ludzie, którzy będą o nią walczyć.