Przedwiośnie – Obraz życia wsi – chłopów i ziemiaństwa – Stefan Żeromski
Żeromski ukazuje chłopów jako warstwę społeczną żyjącą w ciężkich, prymitywnych warunkach. Pracują ponad siły, głodują, a ich życie to nic innego jak wegetacja. Cezary Baryka, obserwując życie chłopów i komorników na Chłodku buntuje się przeciwko ich położeniu i nędzy, mówiąc: Cóż za zwierzęce pędzicie życie, chłopy silne i zdrowe! (…) Zbuntujcie się chłopy potężne, przeciwko swemu sobaczemu losowi! Przyczyną takie stanu rzeczy były istniejące od dawna stosunki społeczne, których nikt nie zmienia i nie zamierza zmienić, a także bierność wyzyskiwanych. Wyzysk bowiem nie opiera się na gwałcie, chłopi sami poddają się, a życie wsi toczy się od dawna ustalonym rytmem. Troską chłopa było zgromadzenie takiej ilości pożywienia, aby rodzina zimą nie głodowała.
Jeszcze bardziej nędzne życie wiedli komornicy, czyli chłopi nie posiadający własnej ziemi i zamieszkujący w komórkach u bogatszych gospodarzy. Wynajmowali się oni do najcięższych prac latem, a zimą wracali do swoich komórek. Często ich dzieci umierały, bo nie stać ich było na lekarza. Z kolei starzy, schorowani ludzie byli wyrzucani przez własne dzieci na mróz, do stodoły, aby nie zadręczali żywych, spracowanych i głodnych, swym kaszlem, charkaniem krwią albo nieskończonymi jękami.
Dodaj komentarz