Przypowieść o Siewcy – Prawda moralna z niej wynikająca

Jezus opowiedział ludowi zebranemu nad jeziorem Przypowieść o siewcy czyli o Bogu, który niczym siewca wyszedł w pole, aby rozsiać na nim ziarna, czyli swe sło dla ludu.

Siewca wyszedł w pole siać ziarna. Jedne z nich padły na drogę i ptaki je wydziobały. Inne z kolei spadły na miejsca skaliste i gdy tylko wzeszły uschły, bo słońce je wypaliło. Jeszcze inne wpadły między ciernie, które je zagłuszyły. Dopiero ostatnie padły na żyzną ziemię i wydały stokrotny plon.

Obok opisu codziennego zajęcia, jakim była czynność siania należy wydobyć głębszy sens wynikający z opowieści. A mianowicie siewca – to ten, który głosi słowo Boże, ziarno – słowo Boże, podłoże – człowiek, który słucha uważnie słowa Bożego, lecz w różny sposób wchłania mądre i pożyteczne nauki.

Prawda moralna wynikająca z przypowieści – należy żyć zgodnie z przykazaniami Bożymi i prawda ta ma wymiar ponadczasowy.