Krzysztof Kamil Baczyński – Elegia o… chłopcu polskim – Interpretacja

Adresatem wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego Elegia o… chłopcu polskim jest poległy syn, do którego zwraca się zrozpaczona matka, ubolewająca nad jego losem.

Kobieta opłakuje swoje dziecko, które zostało brutalnie pozbawione pięknych snów i marzeń, musiało stać się uczestnikiem tragicznych wojennych wydarzeń: haftowali ci, syneczku, smutne oczy nudą krwią, malowali krajobrazy w żółte ściegł pożóg, wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wiersz utrzymany jest w nastroju smutku i melancholii. Matka występuje jako przedstawicielka wszystkich matek, które straciły na wojnie synów, reprezentuje ich ból i cierpienie. Z kolei syn, odbiorca wiersza, reprezentuje pokolenie Kolumbów, skazane na przedwczesną śmierć.

Przemierzając partyzanckie trasy uczył się on swej ziemi na pamięć. Niestety, nadeszła ta tragiczna, czarna noc polskiego chłopca dosięgła kula wroga: Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką. Czy to była kula, synku, czy to serce pękło? Jest to sugestia, że tracąc młode życie w walce z okupantem, bohater odszedł w glorii świętości. Pozostał do końca nieskażony złem, w którym dorastał.

Budowa: 3 zwrotki, 4-wersowe.