J.W. Goethe – Król Elfów – Rola przyrody

Ważną rolę w balladzie J.W. Goethego Król elfów odgrywa przyroda. Umieszczenie akcji na tle tajemniczej, fascynującej i zarazem budzącej strach przyrody potęguje nastrój utworu, wywołuje grozę i przeczucie tragicznych wydarzeń.

Akcja rozgrywa się w ciemną, mglistą noc. Ojciec trzyma w ramionach umierającego syna. Pędzą na koniu przez las olchowy, wieje silny wiatr, słychać odgłos końskich kopyt i szum drzew. W świetle księżyca drzewa i mgły przybierają kształty niezwykłych postaci. Dziecko będąc w gorączce poddaje się nastrojowi mocnej podróży przez las, który budzi lęk i niepokój. Słyszy tajemnicze odgłosy i widzi grę świateł. Przyroda współgra z losami bohaterów. Przerażenie pchnęło chłopca w objęcia śmierci – dostrzega króla elfów, który porywa go do swego królestwa.