Po spójniku aber (ale), czasownik w formie osobowej znajduje się po podmiocie. W przeciwieństwie do spójników ob (czy) czy weil (ponieważ) nie wędruje na koniec zdania.
Zasadę tą należy zapamiętać, gdyż obowiązuje ona zawsze w tego typu przypadkach.
Poniżej kilka przykładów użycia aber:
Sie hat gute Noten, aber sie lernt nich so viel. (Ona ma dobre oceny, ale uczy się niezbyt dużo)