Patriotyczne opowieści Grzegorza mają ogromny wpływ na przemianę Kordiana z bogatego lekkoducha w bojownika o niepodległość.
Stary sługa Grzegorz, dawny żołnierz napoleoński opowiada Kordianowi najpierw żartobliwą bajkę o Janku co psom szył buty i w ten sposób zrobił karierę na dworze królewskim, co obrazuje zaradność w życiu. Potem wspomina walki w Egipicie, w których uczestniczył – pochwala w ten sposób wspólny udział w walce. Wreszcie opowiada o swych tragicznych wspomnieniach z Syberii, w których zesłaniec o imieniu Kazimierz, będąc w rosyjskiej niewoli, w samobójczym porywie zabił tatarskiego pułkownika i urósł dzięki temu do rangi prawdziwego bohatera.
Grzegorz na przykładzie Kazimierza poruszył wyobraźnię Kordiana, spotęgował jego marzenia o wielkim czynie, o bohaterstwie. Ukazał my własny ideał, do którego dążył Kordian. Jest to ideał bohatera, który poświęca się dla ojczyzny. Stara się obudzić w nim zainteresowanie sprawami ojczyzny. Postać Grzegorza można porównać do wajdeloty – Halbana, z Konrada Wallenroda.